สถานที่ก่อสร้างกำแพงม่าน

ผนังม่านกระจกเป็นระบบผนังภายนอกที่ใช้กันอย่างแพร่หลาย ตำแหน่งที่โดดเด่นในผนังด้านนอกของอาคารกำแพงม่านนั้นไม่สั่นคลอนและมีผลงานที่ดีมากมาย การเคลือบฟลูออโรคาร์บอนถูกพันธะโดยตรงกับกาวที่มีโครงสร้าง การยึดเกาะของโครงสร้างเคลือบฟลูออโรคาร์บอนและการเคลือบฟลูออโรคาร์บอนบางชนิดไม่เป็นไปตามข้อกำหนดของผนังม่าน ดังนั้น ส่วนประกอบของผนังม่านกระจกกรอบที่ซ่อนอยู่ระหว่างเฟรมรองและกระจก ระหว่างมาตรการปิดผนึกรอยต่อแผงเคลือบฟลูออโรคาร์บอน ควรดำเนินการ เพื่อปรับปรุงการยึดเกาะ มีหลายทางเลือก: (a) ทาไพรเมอร์แล้วฉีดกาวที่มีโครงสร้าง แต่ผู้เชี่ยวชาญบางคนเชื่อว่าวิธีนี้ไม่น่าเชื่อถือและเป็นของ "ผิวหนังสองชั้น" และไม่มีรายงานเชิงบวกที่น่าเชื่อถือที่จะพิสูจน์ว่าวิธีนี้ใช้ได้ มีประสิทธิภาพ จึงจำเป็นต้องมีการสังเกตและการวิจัยเพิ่มเติม (b) ใช้โครงสร้างโปรไฟล์คอมโพสิต ส่วนกาวที่มีโครงสร้างยึดติดโดยตรงจะถูกแยกออกจากส่วนที่เหลือของโปรไฟล์ และส่วนกาวที่มีโครงสร้างยึดติดโดยตรงจะถูกชุบอโนไดซ์ (c) ในระหว่างการฉีดพ่นฟลูออโรคาร์บอน ส่วนที่ติดกันควรได้รับการป้องกันเพื่อให้พื้นผิวได้รับการอโนไดซ์ (ง) ดำเนินการแก้ไขโดยการเอาการเคลือบพื้นผิวที่จะติดด้วยกระดาษทรายออก ฯลฯ ออกโดยออกซิเดชันตามธรรมชาติ (ประมาณ 5 ไมโครเมตร) การเชื่อมต่อพินการแตะด้วยตนเอง การเชื่อมต่อพินการแตะเป็นการเชื่อมต่อทั่วไปหรือการเชื่อมต่อตำแหน่ง เนื่องจากการเชื่อมต่อโครงสร้างผนังม่าน ความน่าเชื่อถือของมันไม่ดี โปรไฟล์เหล็กผสมและอลูมิเนียม พื้นผิวด้านในของท่อเหล็กสี่เหลี่ยมไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะบรรลุการขัดผิวด้วยการยิง และปัญหาด้านคุณภาพเกิดขึ้นได้ง่ายในระหว่างการชุบสังกะสีแบบจุ่มร้อน ส่งผลให้มีความต้านทานการกัดกร่อนต่ำ ช่องว่างการจับคู่เหล็กและอลูมิเนียมควรจะค่อนข้างแน่น มิฉะนั้นจะไม่สามารถรับแรงร่วมได้ ทำให้เกิดความยากลำบากในการป้องกันการกัดกร่อนทางเคมีไฟฟ้าเคมี bimetal ผนังม่านกรอบเปิดต่อมสั้นใช้การยึดเกาะในอีกด้านหนึ่งทำให้ง่ายต่อการรับรู้ถึงโพรงไอโซบาริกในทางกลับกันสามารถยึดด้วยฝาครอบหัวเข็มขัดได้ การใช้ต่อมไม่ต่อเนื่อง (short gland) แม้ว่าจะสามารถลดต้นทุนได้แต่จะเกิดกระจกไม่เรียบและปัญหาอื่นๆ ชิ้นส่วนเชื่อมต่อระหว่างคอลัมน์ลำแสงเชื่อมต่อกันด้วยจุดสองจุด คานผนังม่านมักปรากฏปรากฏการณ์ "หัวดึงหูหนวก" สาเหตุอาจเป็น: (1) ความสามารถในการรับน้ำหนักลำแสงของผนังม่านสมัยใหม่ไม่เป็นไปตามข้อกำหนด; (2) การเชื่อมต่อระหว่างคานกับเสาค่อนข้างอ่อนแอ เช่น การเชื่อมต่อระหว่างเสาลำแสงโดยใช้สลักเกลียวสองตัว เนื่องจากประสิทธิภาพการบิดต่ำ ส่งผลให้เกิดการบิดของคานผนังม่าน