การรั่วไหลของผนังม่านกระจก

เส้นปิดผนึกสามเส้นของผนังม่านแบบแยกส่วน (1) เส้นกันฝุ่น เส้นซีลที่ออกแบบมาเพื่อป้องกันฝุ่น โดยทั่วไปแล้วจะเกิดจากการทับซ้อนกันของแถบที่อยู่ติดกันเพื่อป้องกันฝุ่นและน้ำ เส้นซีลนี้สามารถจ่ายได้ทางทิศใต้ (เส้นกันน้ำ 2 เส้น เป็นแนวป้องกันที่สำคัญของผนังม่านยูนิต น้ำรั่วซึมเล็กน้อยบนพื้นผิวของผนังม่านสามารถข้ามเส้นนี้และเข้าไปในช่องไอโซบาริกของผนังม่านยูนิตได้ ด้วยการออกแบบโครงสร้างที่เหมาะสม น้ำที่เข้าสู่โพรงไอโซบาริกจะถูกระบายออกอย่างเป็นระบบ โดยไม่ต้องเข้าไปในห้องต่อไปได้ เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ของการปิดกั้นน้ำ บางครั้งเพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพการกันน้ำของผนังม่าน ก็สามารถทำได้ ติดตั้งเส้นกันซึมหลายเส้นในเวลาเดียวกัน (3) เส้นกันซึมยังเป็นแนวป้องกันที่สำคัญสำหรับผนังม่านยูนิตด้วย เนื่องจากโดยทั่วไปแล้ว ช่องไอโซบาริกระหว่างเส้นกันซึมและเส้นกันลมจะเชื่อมต่อกับด้านนอก (บางครั้ง ฟองน้ำวางอยู่บนรูที่เชื่อมต่อเพื่อป้องกันฝุ่น) เส้นกันน้ำไม่สามารถป้องกันการแทรกซึมของอากาศได้ และงานป้องกันการแทรกซึมของอากาศก็เสร็จสิ้นโดยแนวป้องกันสุดท้าย - เส้นสุญญากาศ การวิเคราะห์กลไกการกันน้ำของผนังม่านยูนิต บนพื้นผิวของโครงสร้างผนังม่าน เพื่อใช้หลักการของม่านฝนในการกันน้ำ การออกแบบทำให้แรงดันของห้องไอโซบาริกเท่ากับหรือใกล้เคียงกับแรงดันภายนอก กล่าวคือ แรงดันลมทั้งสองด้านของเส้นกั้นน้ำโดยพื้นฐานแล้วจะเท่ากัน โดยจะกำจัดหรือลดผลกระทบของแรงดันลม เพื่อให้น้ำไม่ผ่านหรือแทบจะไม่ผ่านเส้นกันฝุ่นและเส้นกันซึมเข้าไปในห้องไอโซบาริก ทั้งสองด้านของเส้นสุญญากาศ รอยแตกและผลกระทบก็เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้เช่นกัน เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ของการไม่รั่วซึมจำเป็นต้องทำให้น้ำน้อยกว่าเส้นสุญญากาศและกำจัดมัน ปัจจัยการรั่วซึมของน้ำใน 3 องค์ประกอบเนื่องจากน้ำที่ผ่านเส้นกันฝุ่นและเส้นกันซึมมีน้อยหรือไม่มีเลย ควบคู่ไปกับการระบายน้ำขององค์กรที่เหมาะสม ไม่มีน้ำเข้าสู่เส้นแน่นของอากาศ ไม่มีน้ำรอบช่องว่างของเส้นแน่นอากาศ จะไม่มีการรั่วไหล เพื่อให้อาคารผนังม่านมีความสามารถในการกันน้ำที่ดีในการแทรกชิ้นส่วน จุดอ่อนของการกันน้ำสำหรับผนังม่านยูนิตคือคำว่า "+" ของสี่ยูนิต ซึ่งเป็นกุญแจสู่ความสำเร็จของการกันน้ำสำหรับผนังม่านยูนิต วิธีแก้ปัญหาที่ประสบความสำเร็จมากกว่าคือการลื่นในแนวนอนและโครงสร้างซีลแบบกากบาท "+"