Κατά κανόνα, τα επιχρίσματα έχουν δύο κύριες λειτουργίες: διακόσμηση και προστασία που έχουν μεγάλη οικονομική σημασία. Μπορούν να εφαρμοστούν λειτουργικές επικαλύψεις για να αλλάξουν οι επιφανειακές ιδιότητες του υποστρώματος, όπως η πρόσφυση, η διαβρεξιμότητα, η αντοχή στη διάβρωση ή η αντοχή στη φθορά. Στη βιομηχανία χάλυβα, η επίστρωση βαφής ή η επίστρωση σε σκόνη προστατεύουν κυρίως τον χαλύβδινο σωλήνα συγκόλλησης από τη διάβρωση, καθώς και διατηρούν μια όμορφη εμφάνιση του σωλήνα.
Τα χρώματα και οι λάκες είναι δύο κύρια είδη ουσιών που χρησιμοποιούνται για επιστρώσεις σε χρήση. Τεχνικά, το χρώμα είναι το πιο συχνά χρησιμοποιούμενο υλικό για την προστασία του χάλυβα σε ένα μύλο. Τα συστήματα βαφής για μεταλλικές κατασκευές έχουν αναπτυχθεί με την πάροδο των ετών για να συμμορφώνονται με τη βιομηχανική περιβαλλοντική νομοθεσία και ως απάντηση στις απαιτήσεις των ιδιοκτητών γεφυρών και κτιρίων για βελτιωμένη απόδοση αντοχής. Κάθε «στρώμα» επίστρωσης σε οποιοδήποτε προστατευτικό σύστημα έχει μια συγκεκριμένη λειτουργία και οι διαφορετικοί τύποι εφαρμόζονται σε μια συγκεκριμένη σειρά ασταριού ακολουθούμενες από ενδιάμεσες / δομικές επιστρώσεις στο κατάστημα και τέλος το φινίρισμα ή το top coat είτε στο κατάστημα είτε στο εργοτάξιο . Η επίστρωση σε σκόνη χρησιμοποιείται επίσης ευρέως για χαλύβδινο σωλήνα ψυχρής έλασης με βαφή ξηρής σκόνης σε μεταλλικό μέρος για προστασία επιφάνειας. Σε κανονική εφαρμογή υγρής βαφής η επίστρωση αιωρείται σε υγρό φορέα που εξατμίζεται στην ατμόσφαιρα αφήνοντας την επίστρωση να προστατεύει την επιφάνεια. Ένα μέρος με βαφή πούδρας καθαρίζεται και η επικάλυψη πούδρας φορτίζεται ηλεκτροστατικά και ψεκάζεται πάνω στο αντικείμενο που πρόκειται να επικαλυφθεί. Το αντικείμενο στη συνέχεια τοποθετείται σε ένα φούρνο όπου τα σωματίδια της επικάλυψης σκόνης λιώνουν για να σχηματίσουν ένα συνεχές φιλμ.
Χωρίς προστατευτική επίστρωση, ο χάλυβας ή ο σίδηρος είναι εύκολο να παραχθεί σκουριά -- μια διαδικασία γνωστή ως διάβρωση. Για να αποφευχθεί αυτό, οι κατασκευαστές χαλύβδινων σωλήνων γαλβανίζουν τους χαλύβδινους σωλήνες επικαλύπτοντάς τους με ένα παχύ στρώμα ψευδαργύρου. Είτε βυθίζουν τους σωλήνες σε μια δεξαμενή με το λιωμένο μέταλλο είτε χρησιμοποιούν τεχνικές ηλεκτρολυτικής επιμετάλλωσης. Πριν από την αποστολή των σωλήνων, οι κατασκευαστές συχνά επικαλύπτουν το γαλβανισμένο μέταλλο με λάδι για να επιβραδύνει την αντίδραση του ψευδαργύρου με την ατμόσφαιρα. Όταν αυτή η επίστρωση λαδιού φθείρεται, η αντίδραση του ψευδαργύρου με το οξυγόνο παράγει μια λεπτή υπόλευκη μεμβράνη που αλλάζει το χρώμα του μετάλλου από γκρι σε ένα ακόμη λιγότερο ελκυστικό υπόλευκο-γκρι. Κατά την εν θερμώ εμβάπτιση γαλβανισμένου χαλύβδινου σωλήνα χρειάζεται εισαγωγή, αυτός ο τύπος σωλήνων έχει συνήθως ένα φιλμ παθητικοποίησης που προστατεύει το μέταλλο από τη διάβρωση στο περιβάλλον αλμυρού νερού καθώς το μέταλλο ταξιδεύει σε θάλασσες ή ωκεανούς σε φορτηγά πλοία.
Σήμερα, έχει σημειωθεί μεγάλη πρόοδος στην πρακτική της χρήσης τεχνολογίας επίστρωσης για την παροχή αντιδιαβρωτικής προστασίας σε υπεράκτιες κατασκευές, δεξαμενές εσωτερικού κύτους σε δεξαμενόπλοια καυσίμων, κύτος πλοίων, υποβρύχιους σωλήνες κ.λπ. Έχουν αναπτυχθεί νέες μέθοδοι για την επισκευή και προστασία του σκυροδέματος και του χάλυβα κατασκευές σε παράκτια και υπεράκτια ύδατα, όπως η τεχνική ενθυλάκωσης με πολυμερή για την επισκευή και προστασία των κατασκευών στη ζώνη εκτόξευσης. Οι μακροπρόθεσμες δομικές ή μηχανικές απαιτήσεις για μια συγκεκριμένη εφαρμογή μπορούν να εξασφαλιστούν μέσω της αντιδιαβρωτικής προστασίας, είτε μέσω επιστρώσεων είτε μέσω ενός συνδυασμού καθοδικής προστασίας και επικαλύψεων.
Στείλτε μας το μήνυμά σας:
Ώρα δημοσίευσης: Μάιος-03-2018
